Kiedy narodziła się idea utworzenia tej strony, istniała już obszerna dokumentacja zbierana przez dziesięciolecia z prywatnej inicjatywy. Decydującym impulsem było życzenie jednego z naszych członków, aby jego spuścizna nie zniknęła na zawsze w archiwach lecz została udostępniona wszystkim zainteresowanym. Tu pojawił się zasadniczy problem, gdyż z jednej strony zmniejsza się pokolenie naocznych świadków a ich dzieciom i wnukom brakuje przeważnie bezpośrednich kontaktów z ojczyzną ich przodków. W ten sposób prawie niemożliwe jest w przyszłości utrzymywanie osobistych, międzyludzkich kontaktów, żywiących się nie tylko wspomnieniami. Gdzie jednak można dzisiaj znaleźć informacje kiedy brak partnerów do rozmów a dojście do prywatnych zbiorów jest niemożliwe lub brak o nich wiedzy? Nowoczesne medium, jakim jest internet jest taką bazą i z pewnością przyświetlająca nam idea "... na tropach naszych ojców i matek" zaintryguje potomków niejednego z mieszkańców Przedmościa. Z drugiej strony apelujemy do wszystkich dawnych mieszkańców Przedmoście oraz ich potomków aby dostarczali nam swoje artykuły lub istniejące dokumentacje np. zdjęcia z dawnych lat. Autor tej strony chętnie przyjmie wskazówki, jednak swoje własne życzenie umieszcza tu już dziś.
Pobyt w Przedmościu rozpoczyna się dla wielu z nas wizytą na cmentarzu. Tu spoczywają matki, ojcowie, dziadkowie, krewni czy też dzieci, które przedwcześnie od nas odeszły. Całe pokolenia naszych przodków znalazły wieczny odpoczynek na tym bożym poletku. Gdzie jednak możemy złożyć kwiaty czy odmówić modlitwę? Umieszczenie tablicy pamiątkowej byłoby możliwe przez datki osób z naszego związku. W tym celu utworzono konto w Sparda Bank Nijrnberg eG o numerze 41024477980, numer banku BLZ 760 905 00.
Drugim i na razie ostatnim życzeniem autora jest, aby te strony stały się pomostem pomiędzy dzisiejszymi polskimi a dawnymi niemieckimi mieszkańcami Przedmościa. We wspólnym europejskim domu musi być możliwe uczciwe współżycie bez zapominania o historii. Mądrzy ludzie mają przyjaciół, warunkiem są otwarte drzwi i otwarte serca. Gotowość do pojednania wyrażaliśmy już kilkakrotnie, dzisiaj ponownie podajemy rękę!